บทความ
ถามว่า ถ้าหากโลกนี้ ความเป็นโลก ความเป็นมนุษย์ในโลก คือ ความเป็นศูนย์กลางของทุกภพภูมิ ต่ำกว่าโลก คือ นรก สูงกว่าโลก คือ สวรรค์.....โลกมนุษย์ อยู่ตรงกลาง ของทั้งสามโลก ทั้งสามภพแล้ว
..
ถ้าหาก มนุษย์ในโลก ที่อยู่ตรงกลางแล้ว แต่ไม่เข้าใจตนเองว่าอยู่ตรงไหน ถ้ามนุษย์ไม่พอใจในสิ่งที่ตนเป็นอยู่ ไม่พอใจในความเป็นมนุษย์ ไม่พอใจในความเป็นโลก...เพราะไม่เข้าใจความเป็นตัวของตนเองอย่างถ่องแท้ ...ไม่เข้าใจว่าโลกนี่แหล่ะ ดีที่สุดแล้ว ใน ทั้ง สามภพ ทั้งสามโลก ...ระหว่าง นรก โลก สวรรค์ ...เมื่อมนุษย์ ไม่รู้ว่าที่ตนเองเป็นอยู่นั้นดีแล้ว กลางแล้ว เหมาะสมแล้ว สมควรแล้ว...มนุษย์เหล่าตำหนิตนเอง ไม่พอใจตนเอง มนุษย์หล่านี้ก็จะ ขนขวย หา สิ่งที่คิดดีกว่าที่ตนเองเป็นอยู่ ดีกว่าที่ตนเองมีอยู่ โดยการ ออกไปค้นหา ตรงกลางที่เหมาะกว่าที่เดิม เสาะแสวงหาโลกที่ดีกว่าให้กับตนเอง โดยไม่รู้ ว่า โลกที่ตนเองได้เกิดมา อยู่นี้ มันดีแล้ว กลางแล้ว เหมาะสมกับความเป็นมนุษย์อย่างเราแล้ว
ถ้าหากว่า มนุษย์เหล่านี้ เคลื่อนจิต เคลื่อนความคิด เปลี่ยนแปลงจิต เปลี่ยนแปลงความคิด เคลื่อนกาย เปลี่ยนแปลงกาย ...เคลื่อนจุดที่ตนเองอยู่ เปลี่ยนแปลงจุดที่ตนเองอยู่....(โลกมันดีอยู่แล้ว ดีที่สุดแล้ว มันกลางอยู่แล้ว เหมาะสมที่สุดแล้ว)..เมื่อเปลี่ยนจุดยืนของตนเอง เมื่อไหร่...เคลื่อนจากโลก ที่เป็นจุดศูนย์กลางเมื่อไหร่...นั่นแหล่ะ สิ่งที่ ท่านหา สิ่งที่ท่านค้นหาที่ดีกว่าเดิม หาที่อยู่ใหม่ หาตรงกลางที่ใหม่นั้น..ก็มีให้เลือกแค่ 2 ภพ 2 โลก นั่นก็คือ...ไม่ นรก ก็คือ สวรรค์.....แค่นี้แหล่ะ ที่รองรับท่านได้ รองรับความคิดท่านได้ รองรับกายของท่านได้...แล้ว สุดท้าย ...ทุกจิต ทุกภพภูมิ ก็ ต้อง ..กลับมาเกิด กลับมาจุติ ต้องเคลื่อนจุดตรงกลาง กลับมาที่โลก อยู่ดี.....เพื่อ เข้าใจตนเองให้ได้ เข้าใจโลกให้ได้ นั่นเอง
จุติไปนรก ใช้เวรใช้กรรมหมด ก็ จุติเคลื่อนกลับมาเกิดที่โลก เช่นเดิม เพราะนี่ก็คือ ขอบล่าง..ไม่ไช่ตรงกลาง ไม่ไช่ที่เหมาะสมในการเป็นมนุษย์
จุติไปสวรรค์ ใช้บุญกุศลหมด ก็ จุติเคลื่อนกลับมาเกิดที่โลก เช่นเดิม เพราะนี่ก็คือ ขอบบน ไม่ไช่ตรงกลาง ไม่ไช่ที่เหมาะสมในการเป็นมนุษย์ เช่นกัน
ดังนั้น ทางสายกลาง ที่มนุษย์ต้องเรียนรู้และเข้าใจ และเข้าถึง ความเป็นตัวของตัวเอง ความเป็นจริงของตัวเอง ความเป็นธรรมชาติของตัวเอง ก็คือ การรู้ตนว่าเป็นมนุษย์ ในโลกมนุษย์ เป็นสัตว์ประเสริฐที่ดีที่สุด อยู่กับโลก อยู่ในโลก ที่ดีที่สุด และ เหมาะสมที่สุดสำหรับ มนุษย์อย่างเราๆ นี่แล้ว
รูปกับนาม กายกับใจ ต้องเท่ากัน สมดุลย์กัน...กายมนุษย์ในโลกอยู่กับใจมนุษย์ ที่เข้าใจโลก พอใจโลก ยอมรับโลก เข้าใจความเป็นมนุษย์ของตนเอง พอใจในความเป็นมนุษย์ของตนเอง ยอมรับความเป็นมนุษย์ในตนเอง...ทั้งกายและใจ
กายยอมรับใจ ใจยอมรับกาย...ทั้งกายและใจ ยอมรับโลก....มันก็จะไม่มีสาเหตุใดใด มาทำให้ เกิดการเคลื่อน เกิดการค้นหา เกิดการจุติ ไป ที่อื่นได้อีกต่อไป
เวลาตาย รูปนาม ดับพร้อมกัน....กายและใจตายพร้อมกัน....เพราะเกิดมาจากโลก เกิดมาในโลก ก็ต้องตายในโลก กลับคืนสู่โลก.....เท่านั้นเอง
เหมือนใบไม้หลายๆใบ ร่วมหลงเหลือไว้ในสังคม โลกใบนี้ของพวกเรา..อิอิ
ตอบลบ