บทความ
มีหลายๆคน ที่ สามารถ เอาสตินำพา จิตใจของตนเอง ให้เข้าสู่สัมผัสความว่างได้ นั่นก็คือ การที่พวกเขาเหล่านั้น มีสติที่ฝึกมาดี สติของพวกเขา สามารถควบคุมไม่ให้ใจของตนเอง คิดเรื่องไร้สาระได้
เมื่อสติในพาใจให้ เข้าสู่สัมผัสความว่างได้แล้ว ทุกสิ่ง ล้วนแต่ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลย...
แต่ยังมีอยู่สิ่งหนึ่ง ที่พวกเขาเหล่านั้น หลงลืมไป นั่นก็คือ...ใครกันล่ะ ที่รู้ว่าว่าง...ใครกันล่ะที่สัมผัสว่างนี้....ใครกันล่ะ ที่รู้ ......ใครรู้ ว่าว่างนี้.....แล้ว ถ้าหากว่า การรู้ว่าว่างนี้ การสัมผัสว่าว่างนี้..มีความสงบ สุข เงียบ ..แล้วทำไม ตัวที่รู้ว่าว่างนี้.....ทำไม เวลารู้ว่าไม่ว่าง...ถึง สงบ สุข เงียบ ไม่ได้ล่ะ ทั้งที่ ...ผู้รู้ว่าว่าง ผู้รู้ว่าสงบ สุข เงียบ.....มันก็คือ ตัวเดียวกัน กับ ผู้รู้ว่า ไม่ว่าง...ไม่สงบ ไม่สุข ไม่เงียบ
ตัวรู้นี้ คือ ตัวรู้เดียวกันแท้ๆ....แต่ทำไม ตัวรู้นี้ ถึง ชอบรู้ หรือ อยากจะรับรู้ แค่ ว่างอย่างเดียวล่ะ
ทำไมถึง ไม่เรียนรู้ ในการรับรู้ ในความไม่ว่าง มั่งครับ
ความสงบ เอาไว้ สยบ ความเคลื่อนไหวนะครับ
ไม่ไช่ฝึกความสงบมาเพื่อ นั่งเฉยๆ....ถ้าคิดจะนั่งเฉยๆ แล้วสงบ..สู้นอนหลับไปเลยไม่ดีกว่าหรือครับ
ง่ายกว่ากัน สงบกว่ากัน ถือเป็นการพักผ่อน ที่ดีที่สุด สงบที่สุด ใครที่หลับ สามารถลืมทุกข์ ลืมเจ็บ ลืมป่วย ลืมหิว ลืมเหนื่อย ลืมกลัว ลืมโกรธ ลืมน้อยใจ ลืมตาย ลืมคิด ลืมจำ ลืมหนี้สิน ลืมอะไรได้ทุกอย่าง เลย
แม้จะมีคนมาเดินข้ามหัว ข้ามตัว หรือ มีตัวอะไรมาข้าม ก็ไม่เห็นจะ ทุกข์กับสิ่งใดใดเลย
นี่แหล่ะ ฌาณ 4 หรือจะสงบเท่า นอนหลับ.....แต่การนอนหลับ หรือ ฌาณ 4 ก็หาได้ ทำให้เกิดปัญญา รับมือกับ ความไม่ว่าง ความไม่สงบ ความไม่เงียบ ความไม่เที่ยง ความเปลี่ยนแปลงใดใดไม่
เพราะ ความสงบจริงๆ สติที่ฝึกมาดีจริงๆ ต้อง ....เข้าตำราที่ว่า สงบสยบความเคลื่อนไหว ได้สิครับ
อยู่กับตนเอง อยู่กับคนอื่น อยู่กับโลก ได้โดย ...สติที่ฝึกมาดี ไม่ทุกข์ กับ ชีวิต ของตนเองให้ได้ ครับ
ตื่นจากหลับแล้ว ต้องสู้วันใหม่ ได้ กายใจที่พร้อม สมบูรณ์ พร้อมที่จะรับมือได้กับทุกเรื่อง ตอนกลางวัน
ลุกจากนั่งสมาธิ ออกจากฌาณ4 แล้ว ก็ต้อ งเอาสติ นั้น มา สู้กับ ความเป็นจริง ของโลก ในชีวิตจริง กันต่อไป เพราะว่า ไม่กินไม่ได้ ...ทุกคน ทุกชีวิต ต้องกิน
มันก็เป็นเช่นนี้เอง
ว่าง คือไม่มีอะไร ถ้ามีอะไร แปลว่า ไม่ว่าง
ตอบลบ