สิ่งใดใด ในโลก ล้วนอนิจจัง แต่มีอยู่สิ่งหนึ่ง ที่ จะปล่อยให้มัน อนิจจัง ไปกลับ ปัจจุบันไม่ได้ นั่นก็คือ ชีวิตของเราเอง ชีวิตของเรามันเป็น ชีวิตลมหายใจความรู้สึก ของเราเอง มันต้องเป็นชีวิตที่ไม่อนิจจัง มันต้องเป็นชีวิต ที่มีประกาย อยู่ด้วยความสุข ความเข้าใจในคุณค่าของตนเอง ตราบลมหายใจสุดท้าย
ชีวิตนี้จะเป็นอนิจจังได้ ก็ต่อเมื่อ เราหมดลมหายใจ ค่อยอนิจจัง
ที่ผ่านมา การเกิด แก่ เจ็บ ตาย ความไม่เที่ยงทั้งหลาย คือ เหตุแห่งทุกข์....เมื่อพวกเรารู้แล้ว ว่า ทุกข์เกิดแต่เหตุ พวกนี้ ดังนั้น...ผู้มีปัญญา ทั้งหลาย..ก็ต้อง มีปัญญามองเห็นความจริงที่ว่า...ทุกข์หรือสุข อยู่ด้วยกัน อยู่ที่เดียวกัน ดังนั้น เรามาเปลี่ยน เหตุแห่งทุกข์ให้ กลายมาเป็น เหตุแห่งสุข กันเถอะ ด้วยสมอง สองมือ และปัญญา และ กำลัง ที่เราจะร่วมมือกัน ...เปลี่ยนแปลงเหตุแห่งทุกข์ให้มาเป็นเหตุแห่งสุข และสร้างความสุขให้กันและกัน ได้ โดย จะไม่สร้างความทุกข์ให้กันและกันอีกต่อไป อีกต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น